Szukacie najlepszej szkoły językowej na rynku? Znaleźliście nas w Internecie ale nigdy wcześniej o nas nie słyszeliście i nie wiecie czy można nam zaufać? Rozumiemy to doskonale. Wiemy jak ciężko jest przesiać oferty różnych szkół językowych i wybrać tą, która pozwoli zrealizować założone cele językowe. Dlatego postanowiliśmy was przekonać, iż to właśnie My jesteśmy tą szkołą, na którą powinniście się zdecydować. Poniżej znajdziecie wybrane podziękowania i opinie jakie wyrazili nam lub o nas nikt inny jak Nasi studenci – zarówno obecni jak i byli. Wszystkie one są autentyczne a część z nich znajdziecie także na naszym profilu na Facebook-u. Pozostałe zostały nam przesłane drogą mailową.

Od siebie dodamy tylko jeden fakt, który naszym zdaniem najlepiej obrazuje jakość oferowanych przez nas usług. Mianowicie aż 93% naszych studentów decyduje się na przedłużenie współpracy, tzn. że są na tyle zadowoleni z prowadzonych zajęć aby podpisać kolejną umowę i kontynuować realizację swoich celów językowych właśnie z nami. Najlepiej dowodzi to iż nasza metoda jest naprawdę skuteczna i pozwala uczyć się szybko, komfortowo i osiągnąć najważniejszy cel jaki stawia sobie każdy student języka obcego – efektywnie go używać czyli po prostu mówić.

Materiały.

Wszystkie dodatkowe materiały używane na zajęciach przez lektorów są materiałami autorskimi, stworzonymi przez naszą szkołę i konsultowane ze specjalistami w dziedzinie metodyki. Wszystkie są zaprojektowane tak aby, od pierwszej minuty zajęć do samego końca, wspomagać najważniejszą umiejętność na jakiej skupia się nasza metoda czyli komunikację. W naszej szkole lektor nie przygotowuje żadnych materiałów samodzielnie a ma obowiązek korzystać wyłącznie z autoryzowanych materiałów udostępnianych mu przez szkołę. Pozwala to na utrzymanie równie wysokiego poziomu prowadzonych zajęć przez wszystkich lektorów. Studenci nie muszą się więc martwić czy kolejny lektor będzie reprezentował lepszy lub gorszy poziom, lub czy będzie się przygotowywał bardziej czy mniej starannie do zajęć. Każdy lektor używa tych samych materiałów na tym samym, wysokim poziomie co także ułatwia pracę samym lektorom gdyż wiedzą oni dokładnie co wydarzyło się na zajęciach prowadzonych przez swoich kolegów a także w jaki sposób było to ćwiczone i utrwalane. W tym aspekcie także jesteśmy prawdziwymi pionierami gdyż o ile nam wiadomo żadna inna szkoła nie udostępnia swoim lektorom tak dużej ilości materiałów i tym samym nie ma tak dużej kontroli nad tym co dzieje się na zajęciach.

Podręczniki

Ze względu na specyfikę naszej metody nauczania wymagania wobec podręczników, których używamy są odmienne od tych w tradycyjnej szkole języków. Podręcznik musi bowiem koncentrować się na rozwijaniu umiejętności konwersacji. Po eksperymentowaniu z kilkoma seriami podręczników ograniczyliśmy się do pracy z dwoma tytułami: Face2Face wydawnictwa Cambridge University Press i Straightforward wydawnictwa Macmillan Publishers. Przy czym pierwszy z podręczników jest pozycją przewodnią a drugi traktujemy jako uzupełnienie lub pozycję zastępczą. Obydwa podręczniki to 6-częsciowe serie pozwalające uczyć się od podstaw aż do poziomu Advance zachowując przy tym logiczną kontynuację przedstawianego materiału. Każdy zestaw składa się z podręcznika i zeszytu ćwiczeń z kluczem do samodzielnej pracy w domu a także DVD-ROM z oprogramowaniem pozwalającym po instalacji wykonać dziesiątki dodatkowych ćwiczeń na komputerze. Jednak w obydwu przypadkach pomijamy pierwsze części serii (poziom „beginner”) i rozpoczynamy pracę z nimi od poziomu „elementary”. W jednym i drugim przypadku nie możliwe było zaadoptowanie podręcznika na podstawowym poziomie do wymagań metody i spełnienia jej podstawowego założenia: zajęcia w 100% muszą być prowadzone w języku angielskim już od pierwszej lekcji co sprzyja naturalnemu przyswajaniu języka (więcej o tym w zakładce Jak uczymy). Na polskim rynku wszystkie podręczniki zakładają w swej strukturze iż lektor posługuje się na zajęciach zarówno językiem angielskim jak i polskim, przy czym stopień użycia każdego z języków różni się zależnie od poziomu.

Autorskie podręczniki

Z powodów opisanych powyżej, w pewnym sensie, zmuszeni byliśmy opracować własne, w pełni autorskie podręczniki z których korzystamy na poziomach podstawowych. Zarówno „absolute beginners” czyli te osoby, które nigdy nie uczyły się języka obcego jak i „false beginners” czyli osoby, które już się wcześniej uczyły ale z różnych powodów chcą lub powinny wrócić do podstaw pracują więc na podręcznikach stworzonych po to aby uczyć mówić i są w 100% dopasowane do naszej metody. Gwarantuje to szybkie efekty i błyskawiczne przełamanie strachu przed mówieniem.

Specjalizacje

W kursach specjalistycznych korzystamy z szerokiego wachlarza podręczników różnych wydawnictw. Ze względu na specyfikę tych kursów zazwyczaj nie narzucamy wcześniej żadnego podręcznika ale staramy się dopasować podręcznik do potrzeb studentów tak aby jak najlepiej spełnić ich oczekiwania.

Jeśli masz jakiekolwiek pytania zapraszamy do zakładki kontakt. Możesz skontaktować się z nami telefonicznie lub mailowo. Możesz także skorzystać ze znajdującego się tam formularza i opisać krótko swoje potrzeby językowe lub po prostu zadać nam pytanie. Gwarantujemy iż w krótkim czasie skontaktuje się z Tobą kompetentna osoba i udzieli wszelkich informacji.

Czasownik "go" + przyimki - różnice w użyciu

Czasownik „go” (iść, pójść, jechać) znany większości uczącym się języka angielskiego już na wczesnym etapie jako jeden z podstawowych czasowników często sprawia wiele problemów. A to za sprawą mnogości przyimków, które mogą po nim występować. W tym artykule zajmiemy się kilkoma najważniejszymi.

!Uwaga: Poniższy artykuł nie będzie zawierał wyjaśnień dotyczących użycia „go” z przyimkiem jako czasownika frazowego (phrasal verb). A to dlatego iż w przypadku czasowników frazowych dodanie przyimka do czasownika głównego zmienia jego znaczenie. Tutaj zajmiemy się wyłącznie „go” w znaczeniu „iść”, „pójść”, „jechać”. 

go to – przyimka „to” używamy wtedy kiedy nazywamy miejsce do którego idziemy lub jedziemy, np.: 
I’m going to work. (Idę do pracy.) 
We’re going to the hotel. (Jedziemy do hotelu.) 

go with – przyimek “with” odnosi się do osoby, np: 
We went with an excellent guide. (Poszliśmy z wyśmienitym przewodnikiem.) 
He’s going with his girlfriend. (On jedzie ze swoją dziewczyną.) 

go for – przyimek „for” odnosi się do jakiejś aktywności ale opisanej w formie rzeczownika, np: 
After dinner we went for a walk. (Po obiedzie poszliśmy na spacer.) 
Let’s go for a beer. (Chodźmy na piwo. – oczywiście jest to zwrot przenośny i aktywnością będzie picie piwa a nie fizyczne wejście na piwo) 

go on – przyimek „on” odnosi się do tzw: „travel words” czyli zwrotów opisujących podróż lub z podróżowaniem związanych takich jak „trip”, „journey”, „holiday”, np:
We went on a bike trip last weekend. 
(Pojechaliśmy na wycieczkę rowerową w ostatni weekend.) 
We went on amazing holiday. 
(Pojechaliśmy na niesamowite wakacje.) 

go + “-ing” – jeśli chcemy opisać jakąś aktywność ale w formie czasownikowej (przy użycia formy „gerund” czyli rzeczownika odczasownikowego lub odsłownego zakończonego końcówką „-ing”, np.: swimming, biking) nie używamy żadnego przyimka, np: 
Let’s go fishing! (Chodźmy na ryby! – aktywnością jest oczywiście łowienie ryb) 
I go swimming every Saturday. (Chodzę pływać w każdą sobotę.) 

!Często ‘go for’ i ‘go + „-ing”’ używamy do opisania tych samych czynności przy zachowaniu identycznego znaczenia, np: 
Let’s go for a walk. = Let’s go walking. (Chodźmy pospacerować.) 
Let’s go for a swim. = Let’s go swimming. (Chodźmy popływać.) 
Let’s go for a run. = Let’s go running. (Chodźmy pobiegać.) 

Dopełniacz saksoński - wyrażanie własności.

Jedyną formą istniejącego niegdyś w języku angielskim systemu przypadków rzeczownika jest Possesive Form  - forma dzierżawcza, nazywana także dopełniaczem fleksyjnym lub dopełniaczem saksońskim - Saxon Genitive. 
Używamy tej formy do wyrażenia iż coś jest czyjąś własnością lub też coś przynależy do kogoś. Tworzymy ją w następujący sposób: w liczbie pojedyńczej dodajemy do rzeczownika literę ‘s’ poprzedzoną apostrofem (’). W wymowie litera ta może brzmieć jak [s], jak [z] lub [iz]:  
John’s wife (żona Jana)my father’s pen (pióro mojego ojca)
James’s address (adres Jakuba)Tess’s phone number (numer telefonu Tess) 

W liczbie mnogiej rzeczowniki zakończone literą ‘s’ nie podlegają żadnym zmianom w mowie a w piśmie mają jedynie apostrof (’) po końcowej literze: 
our teachers’ books (książki naszych nauczycieli) 
his students’ chairs (krzesła jego studentów) 
the Hamiltons’ children (dzieci Hamilton’ów) 

Natomiast rzeczowniki, które w liczbie mnogiej nie kończą się literą ‘s’, w formie dzierżawczej przybierają te końcówki w mowie, a w piśmie apostrof (’) oraz literę ‘s’:
children’s apples (jabłka dzieci) women’s bags (torby kobiet) 

Podobnie postępujemy gdy wymieniamy kilka osób posiadających coś wspólnie i łączymy ich nazwy spójnikiem ‘and’:
Brian and Nicole’s children (dzieci Brian’a i Nicole) 
Tess and Sarah’s brothers (bracia Tess i Sarah)

Homographs vs. homophones vs. homonyms - czym się różnią.

Homographs (czyli homografy) w języku angielskim to słowa które mają taką samą pisownię ale różne znaczenie i zazwyczaj także różną wymowę, np: "stalk" czyliłodyga i "stalk" jako czasownik czyli śledzić. Homografy pochodzą także z różnych źródeł.

Homophones (czyli homofony) to słowa o tej samej wymowie ale różnej pisowni i znaczeniu, np: "to" (jako zaimek), "two" (czyli "dwa") i "too" (czyli "także"). Nie wszystkie słowa pisane identycznie są wymawiane identycznie, więc mogą być homografami nie będąc jednocześnie homofonami, np: "lead" czyli ołów - rodzaj metalu wymawiamy /led/ i jako czasownik czyli "przewodzić, prowadzić" wymawiamy /liːd/. 

Homonyms (czyli homonimy) to słowa które są pisane lub wymawiane tak samo ale mają różne znaczenie. Ponieważ słowo homonim może być użyte dwuznacznie aby opisać homografy lub homofony najlepiej jest go unikać i precyzyjnie opisywać dane zjawisko używając odpowiedniego terminu.

Użycie końcówek "-ed" i "-ing" - czyli "I'm boring." czy "I'm bored."

Dwie najpopularniejsze końcówki przymiotników czyli -ed i -ing decydują o istotnej różnicy w znaczeniu danego słowa:

"-ed" – opisuje jak czują się dana osoba w jakimś momencie, np: 
I'm bored with this movie.
(Jestem znudzony tym filmem.)
They're tired.
(Oni są zmęczeni.)
He's relaxed.
(On jest zrelaksowany.)
She's excited.
(Ona jest podekscytowana.)

"-ing" – opisuje rzecz, sytuacje, miejsce lub osobę, która powoduje dane uczucia, np: 
This movie is boring.
(Ten film jest nudny.)
The walk is tiring.
(Spacer jest męczący.)
This holiday is very relaxing.
(Te wakacje są bardzo relaksujące .)
The match is exciting.
(Mecz jest ekscytujący.)

Poniżej więcej przykładów pokazujących zależność między '-ing' czyli sprawcą uczuć a '-ed' czyli uczuciami:
The show is boring. [so I'm bored with the show.] 
(To przedstawienie jest nudne. [więc Jestem znudzony tym przedstawieniem.])
The book is interesting. [so I'm interested in the book.]
(Ta książka jest interesująca. [więc Jestem zainteresowany tą książką.])
The score is surprising. [so I'm surprised by the score.] 
(Ten wynik jest zaskakujący. [więc Jestem zaskoczony tym wynikiem.])
The noise is annoying. [so I'm annoyed with the noise.] 
(Ten chałas jest denerwujący. [więc Jestem zdenerwowany z powodu chałasu.]) 
The news is worrying. [so I'm worried about the news.] 
(Wiadomości są martwiące. [więc Jestem zmartwiony wiadomościami.])

! ludzie moga być zarówno znudzeni jak i nudni, interesujący jak i zainteresowani i te właśnie różnicę sygnalizują nam omawiane końcówki, np: 
John is boring.
(John jest nudny. - tzn że np: opowiada nudne historie, nie robi nic ciekawego ani nie ma ciekawego hobby)
I'm always so bored when I meet John.
(Jestem zawsze znudzona kiedy spotykam się z John'em. - tzn że John wywołuje w nas takie właśnie odczycia.)
Helen is an interesting person.
(Helen jest interesującą osobą. - tzn że np: opowiada ciekawe historie, miała lub ma ciekawe życie, ciekawe doświadczenia, być może ma ciekawe hobby, lub ciekawe poglądy czy spojrzenie na świat)
Helen is interested in history.
(Helen jest zainteresowana historią. - tzn że historia to po prostu jej hobby.)

Dictionary vs. Glossary vs. Lexicon - czyli czy i czym się one od siebie różnią.

Wszystkie te zwroty opisują zbiory słów i wyrażeń i choć mają one zbliżone znaczenie odnoszą się do nieznacznie różniących się od siebie denotacji (!tak fachowo nazywa się zbiór wyrażeń!). 

'Glossary' tłumaczony jest zwykle jako słowniczek albo po prostu glosariusz i jest niczym innym jak listą słów lub zrotów, może być ułożony alfabetycznie lub tematycznie i zazwyczaj rozmiarem, czyli ilością zwrotów, ustępuje słownikowi czyli 'dictionary' i w przeciwieństwie do niego zawiera jedynie definicje bez żadnych dodatkowych informacji. 
'Glossary' często także określany jest jako 'vocabulary' czyli słownictwo.

'Lexicon', tłuczony jako słownik, słownictwo lub po prostu leksykon to ogólnie rzecz biorąc alfabetycznie ułożona lista słów i/lub zwrotów z ich definicjami, ale zwrot ten w żadne sposób nie sugeruje aby jakakolwiek inna informacja o danym zwrocie była w tymże leksykonie zawarta -  ale 'lexicon' w przeciwieństwie do 'glossary' jakieś dodatkowe informacje może posiadać, zwykle jednak nie tak obszerne jak 'dictionary'. Słowo 'lexicon' możemy także używać w odniesieniu do 'glossary' lub 'dictionary' i w takiej sytuacji będzie on zawierał to co zwykle zawiera zwrot do którego się odnosi. Może więc być użyte jako ich synonim. 
Dla wielu osób słowo 'lexicon' wydaję się też być słowem dużo bardziej formalnym stąd jego użycie do określenia pozostałych dwóch omawianych terminów pomimo iż formalnie się od nich różni. 

'Dictionary', powszechnie tłumaczony jako słownik, to zbiór słów, zwrotów i wyrażeń ułożonych alfabetycznie z ich definicjami ale także z dodatkowymi informacjami takimi jak, np: opcjonalne formy pisowni, wymowa, funkcje (część mowy), etymologia, składnia czy idiomy. Czyli słowo 'dictionary' jest zwykle zarezerwowane dla bardziej pełnych i wyczerpujących zbiorów wyrażeń. 

Jak widać z powyższego opisu różnicę są niewielkie a ich rozróżnienie dodatkowo komplikuje fakt iż często używane są zamiennie dla urozmaicenia czy podniesienia poziomiu formalności wypowiedzi. Warto jednak o różnicach pamiętać i mieć je na uwadzę kiedy natkniemy się na nie w trakcie rozmowy lub w tekście.

Disassemble vs. Dissemble - czyli jaka jest między nimi różnica.

'Disassemble' to czasownik który tłumaczymy jako: rozebrać coś na części, demontować, rozmontować, rozbierać. Można podzielić to słowo podzielić na przedrostek 'dis-' i rdzeń 'assemble' tłumaczony jako: zebrać, zgromadzić, zmontować. 
Na przykład: Mark disassembled his Lego castle. (Mark rozłożył swój zamek Lego.) 

'Dissemble' znaczy tyle co "maskować czyli zmienić coś lub wygląd czegoś tak aby oszukać lub ukryć". Także etymologia tego słowa jest nieco bardziej skomplikowana, mianowicie słowo 'dissemble' prawdopodobnie pochodzi od słowa 'dissimule' czyli "zmienić wygląd czegoś lub pozory czegoś tak aby oszukać lub ukryć". Czyli słowo dissemble możemy rozbić na przedrostek 'dis-' i rdzeń 'semble' czyli "imitować lub wydawać się". 
Przykład: I don't need to dissemble what everybody knows well. (Nie muszę maskować/ukrywać czegoś o czym wszyscy dobrze wiedzą).

Connecting words - "because", "so", "until"

Connecting words (lub linking words) to spójniki czyli części mowy łączące dwa zdania. W języku angielskim spełniają identyczną rolę jak w języku polskim. 

because ('ponieważ', 'gdyż') – służy do podania przyczyny dlaczego tego o czym mówi zdanie wprowadzające, np.: 
I didn’t do my homework because I was very busy all week.
(Nie zrobiłem pracy domowej ponieważ byłem bardzo zajęty przez cały tydzień.)
I want to learn English because I need it at work. 
(Chcę się uczyć języka angielski gdyż jest mi potrzebny w pracy.)

!Uwaga: możliwe jest użycie „because” na początku zdania lecz wtedy należy pamiętać aby zdanie nadrzędne poprzedzone było przecinkiem, np.: 
Because I was busy all week, I didn’t do my homework. 
(Ponieważ byłem zajęty przez cały tydzień, nie zrobiłem pracy domowej.)

so ('więc') – służy do pokazania rezultatu tego o czym mowa w zdaniu wprowadzającym, np.: 
He wanted to read the book so he went to the bookshop. 
(Chciał przeczytać tą książkę więć poszedł do księgarni.)
He was hungry so he made a pizza. 
(Był głodny więc zrobił pizzę.)

until ('aż', 'do', 'aż do', 'dopóki') – służy do zaznaczenia iż dana czynność zaczęła się lub zakończyła w jakimś momencie, np.: 
She didn’t believe it until she saw it with her own eyes.
(Nie wierzyła aż zobaczyła to na własne oczy. albo Nie wierzyła dopóki nie zobaczyła na własne oczy.)
Poland didn't join European Union until 2004.
(Polska nie wstąpiła do Unii Europejskiej aż do 2004.)
They didn’t start making the film until two years later. 
(Zaczęli kręcić ten film dopiero dwa lata później.)

Czasownik 'to be' jako auxiliary verb - czyli 'być' jako czasownik posiłkowy

Czasownik "to be" oprócz swojego głównego znaczenia używany jest także jako tzw. czasownik posiłkowy (auxiliary verb) do tworzenia pewnych konstrukcji gramatycznych, np. czasów ciągłych lub inaczej progresywnych, czyli wszystkich tych w których proces czynności czyli sam fakt jej trwania jest ważniejszy niż sama czynność lub jej rezultat. W czasach tych czasownik 'być' pozostaje nietłumaczony a jego zadaniem jest jedynie (lub aż) zasygnalizowanie pewnego kontekstu. Przykłady: 

Present Continuous (czas teraźniejszy ciągły): 
I am eating soup. 
(Jem zupę.)

Past Continuous (czas przeszły ciągły): 
You were drinking a cup of coffee when I came home. 
(Piłeś filiżankę kawy kiedy przyszedłem do domu.)

Present Perfect Continuous (czas teraźniejszy ciągły 'perfect'): 
He has been cooking dinner all afternoon. 
(On gotował obiad całe popołudnie.)

Past Perfect Continuous (czas przeszły ciągły 'perfect'): 
He had been working as a waiter before he became famous. 
(On pracował jako kelner zanim został sławny.)

Future Continuous (czas przyszły ciągły): 
She will be flying to London tomorrow at 10 o'clock. 
(Ona będzie leciała do Londynu jutro o 10.)

Future Perfect Continuous (czas przyszły ciągły 'perfect'): 
Tomorrow I will have been working here for 5 years. 
(Jutro minie 5 lat odkąd tu pracuję.)


Kolejną konstrukcją wykorzystującą czasownik być jako jako czasownik posiłkowy jest strona bierna czyli Passive Voice. Przykłady:

Present Simple (czas teraźniejszy prosty):
My car is stolen. 
(Mój samochód jest ukradziony.)

Past Simple (czas przeszły prosty)
My leg was broken. 
(Moja noga była złamana.)

Present Perfect Simple (czas teraźniejszy 'perfect'):
His shop has been robbed.
(Jego sklep został obrabowany.)

Past Perfect Simple (czas przeszły 'perfect'):
The project had been presented before the deadline.
(Projekt został zaprojektowany przed terminem.)

W stronie biernej możliwe jest także użycie dwóch czasowników 'być' i obydwa pełną pełniły rolę czasowników posiłkowych. Przykłady:

Present Continuous (czas teraźniejszy ciągły):
Look! You car is being stolen. 
(Spójrz! Twój samochód jest właśnie kradziony. lub Spójrz! Ktoś kradnie twój samochód. Gdyż po polsku użycie strony biernej w takim kontekście nie brzmi naturalnie)

Past Continuous (czas przeszły ciągły)
My computer was being repaired when the light went out. 
(Mój komputer był naprawiany kiedy zgasło światło.)

Znalazłoby się jeszcze kilka innych konstrukcji z "być" jako czasownikiem posiłkowym (np: echo questions, question tags, itp.) ale dwie powyższe są chyba najistotniejsze a nie chcemy aby ten artykuł zamienił się w długi podręcznik. Jeśli macie pytania to po prostu piszcie do nas.